„Niech sobie inni jadą gdzie mogą, gdzie chcą / Ja się ze Lwowa nie ruszę za próg”. Tak śpiewano w 1939 r. i w wielu miejscach śpiewa się do dzisiaj. Lwów jest miastem na Ukrainie najczęściej odwiedzanym przez Polaków, przez konotacje historyczne i bliskość do granicy. Wpadłem tam i ja!
ZASKAKUJĄCY JAROSŁAW
Wycieczkę zaczynamy od noclegu w Jarosławiu, po około pięciu godzinach jazdy autem z Warszawy. Z czystym sumieniem mogę do jedzenia polecić Pizzerię Centurion. Byłem mocno zaskoczony, kiedy po wejściu do lokalu przywitał mnie znajomy zapach palonego drewna. Tak! Centurion ma prawdziwy ceglany piec opalany drewnem, co nie jest takie częste nawet w Warszawie. Podawane pizze miały przyjemnie cienkie i kruche ciasto, nie tonęły w dodatkach, a sos był gęsty i mocno doprawiony. Ceny w okolicach 30-32 pln za sztukę. Jeśli będziecie jechali w te strony i mieli tu nocleg, bez wahania wpadnijcie do tej knajpy.
Sama podróż do i przez granicę przeszła bez problemów (byliśmy 10-osobową grupą), aczkolwiek ilość tzw. mrówek i handlu alkoholem / papierosami jest na naprawdę dużą skalę. Nic dziwnego, bo ceny we Lwowie są dużo niższe niż gdziekolwiek w polskiej stolicy, również jeśli chodzi o jedzenie na mieście, ale o tym zaraz.
Po wyjeździe zakochałem się w kwasie chlebowym :)
NA ZIELONEJ UKRAINIE!
Mimo, że pogoda nas nie rozpieszczała (deszcz/śnieg), a temperatury były w okolicach zera, starówka od razu robi wrażenie. Pięknie zachowane kamienice, drogi i chodniki z kostki, duża liczba knajp, kawiarni i barów. W nocy nabiera jedynego w swoim rodzaju klimatu z pięknie oświetlonymi ulicami i zaułkami. Nasze pierwsze kroki kierujemy do sławnej i odwiedzanej restauracji Mięso i Sprawiedliwość, na steki i szaszłyki z grillowanym mięsem. Niestety ze względu na dużą grupę, długą kolejkę i brak rezerwacji, nie udaje nam się od razu wejść. Nie zrażeni planujemy przyjść tu jutro, a w międzyczasie próbujemy znaleźć coś na szybko.
"Zestaw obfitości"
RYBA, SZAMPAN I ŚWINIA
Trafiamy do „Pstrąg, chleb i wino”, przy ul. Rohatyńców niedaleko lwowskiego arsenału. Nazwa dość prostolinijnie mówi, na co mamy się nastawiać :) Przed wejściem stoi ogromna tarcza zegara, nawiązująca do miejskiego ratusza, a w środku możemy zagrać na sumtrze, czyli tradycyjnej trąbce. Popisowym daniem jest oczywiście ryba, przyrządzana na wiele smakowitych rodzajów (są nawet takie nie z karty!). Polecam w szczególności tę z bryndzą i kawałkiem kolby kukurydzy. Sama ryba zrobiona prosto, bez zbędnego doprawiania, no i upieczona doskonale. (cena ok. 180uah czyli jakieś 22,5 pln). Porcja może nie największa, ale ja się spokojnie najadłem. Do podjadania przy alkoholu można zamówić kanapki na białym pieczywie, m.in z pastą z pstrąga, pieczoną dynią (przepyszne!), pastą jajeczną albo tradycyjnym sało. Sało to regionalny przysmak – słoninia, ale cienko zbierana i nakładana na talerz. W konsystencji przypomina masło, ale nie zrażajcie się wyglądem! Jeśli nie mieliście okazji nigdy spróbować, to jest to pozycja obowiązkowa. W dowolnej knajpie, najlepiej jak podają z ostrą miejscową musztardą!
Herbata z samowaru w Baczewskim
Wieczorny spacer umija nam „Pijana wiśnia” czyli nalewkę z wiśni lub miejsce na rynku o tej samej nazwie (zgadnijcie co podają ;) ). Następnego dnia rano ustawiamy się w kolejce na śniadanie do Restauracji Baczewski. Nic dziwnego, że już przed ósmą jest tu ponad godzina czekania. Za 120uah (ok. 15 pln), dostajemy stolik na 1,5h i „all you can eat”. Jeśli do tego dodamy naprawdę świetne jedzenie, jajecznicę z boczkiem bądź omlet z serem na ciepło, oraz szeroki wybór dodatków i deserów (polecam mini rogaliki i pasty do chleba na zakwasie). Nie ma się nad czym zastanawiać, obowiązkowy punkt waszej kulinarnej wycieczki. Aha, zapomniałem wspomnieć, w cenie jedzenia lampka szampana albo klin z 50ml wódki gratis i herbata robiona w samowarze. Cuda ludzie cuda! Samo nazwisko Baczewski powinno Wam się kojarzyć z pierwszą fabryką masowej produkcji wódki (otwarta w 1782 roku). Byli na tyle dobrzy, że dostali się na sam dwór cesarski! Obecnie nadal produkują alkohol, ja zaopatrzyłem się w nalewkę z mirabelki, pycha!
NARZĘDZIA TORTURRRRR!
W porze obiadowej drugie podejście do Mięsa ... Tym razem jesteśmy dużo wcześniej, bo już o trzynastej. Znajdujemy stolik i przeglądamy kartę. Miejsce stylizowane jest na lochy i/lub salę tortur. W środku oprócz ogromnych grilli i jeszcze większej ilości mięsa, znaleźć można podwieszaną klatkę do której wrzuci Cię miejscowy kat (dajcie mi człowieka a znajdę na niego paragraf), dyby i inne narzędzia wyrządzania krzywdy bliźniemu. Jak smakuje jedzenie? Z karty wybieram zestaw 850g i dzielimy to na trzy osoby. W zupełności wystarcza, bo jak zdążyliście przeczytać, nie próżnujemy w knajpach. Do tego grillowane warzywa i w cenie mały kawałek pity.
W skład zestawu mięs wchodzi kurczak, wieprzowina, żeberka, przykryte sporą ilością duszonej cebulki. Wszystko grillowane na tradycyjnych długich szaszłykach. Spróbowałem również steku który podają, wersja medium rare zrobiona w punkt. Całe miejsce zasługuje na taki rozgłos jaki ma i długą kolejkę przed wejściem.
Ostatni punkt przed wyjazdem, bo w Mięsie i Sprawiedliwości ominęliśmy desery, jest tradycyjna galicyjska piekarnia serwująca serniki i strudle. Mimo, że ten ostatni bardziej kojarzy się z Wiedniem i Austrią, to był bardzo rozpowszechniony na terytorium cesarstwa dawnej Galicji, m.in we Lwowie. Sam deser składa się z bardzo charakterystycznego kruchego, wielowarstwowego ciasta, wypchanego nadzieniem. Te podawane w piekarni, przy Rynku nr 14 (zaraz obok pijanej wiśni) są albo na słodko – z jabłkiem, makiem, wiśnią lub słone. A smaki zmieniają się co jakiś czas. Przy ladzie dostaniecie też kawę lub herbatę, a swojego strudelka polejecie jednym z sosów (również słodkie i słone).
Jeszcze trochę mięsa na dopchanie
Uff.... Wróciłem do Polski objedzony niemiłosiernie. A jest jeszcze tyle miejsc do których nie poszedłem i nie zjadłem! Wymieniajcie w komentarzach gdzie jeszcze warto pójść, bo ja do Lwowa wrócę jeszcze nie raz!
